Soms heb je geluk, dan wandel je en heb je de camera bij je, het is in de avond even tegen half negen.
De zon, maakt de omgeving langzaam van goud… plots zien we aan de overkant van de waterkant een ijsvogel…
Een vogel die niets met ijs heeft maar een naam verbasterd is vanuit het germaans Eisenvogel wat ‘ijzervogel’ betekend. Dit verwijst naar de metaalachtige glans van de blauwe veren. De ijsvogel zit ver weg, toch probeer ik hem te fotograferen..

Met zijn ogen tast hij het water af naar een visje..

De ijsvogel buigt zich voorover, wij kijken ademloos toe.

Het takje waar hij op zit bevindt zich vlak boven het water…
Wat een prachtige ervaring ….

Door de opvallende blauwe en oranje kleuren steekt hij mooi af, toch is het een schuwe soort die je niet vaak zal zien.

Als en volleerd model laat hij zich nog even van zijn beste kanten op de foto zetten..

Ik mag nog één keer een foto maken wanneer de ijsvogel de andere kant op kijkt.

Hij draait zich ook nog even om de verenpracht van achter te laten zien, wat is tie mooi!!
Niet veel later is de ijsvogel verdwenen… maar wat leuk zeg !!
Ondanks de grote afstand was ik blij dat ik de camera bij me had :-), zo vaak zal ik hem niet spotten in het wild.