Onze laatste actieve dag van de vakantie gaat in, morgen rijden we zo ver mogelijk Duitsland in, en de dag erna het laatste sprongetje naar Nederland. Dan gaat de caravan even naar de dealer voor wat onderhoud. Daarna brengen we ons Fendtje naar de stalling. Terug naar vandaag,… Na het ontbijt uiteraard op deze Camping zijn verse bolletjes en croissants .. rijden we naar de Sigmund Thun Klamm

Het is een korte rit naar de Sigmund Thun Klamm, parkeren kan voor de deur. Het is er nog stil rond 10:00u. De kloof is niet heel groot een kleine 350m en voornamelijk over boardwalks die je op een fraaie manier door de kloof laten lopen.

Het water in in de kloof is mooi groen, er zijn gestapelde watervallen.

In de kloof is het nat en koud, ik denk een graad of 2 vandaag.

Achter Mandy zie je nog zweem van een waterval.

Zo slingeren we door de Sigmund Thun Klamm, ook deze kloof is weer mooi. Dan lopen we teug naar de auto en rijden in de richting van de Grossglockner High Alpine Road.

Vlak voordat je gaat betalen voor de alpenrit is er nog een mooi uitzichtpunt.

Rond 11:00u komen we aan bij de Oostenrijkse Alpen waar de herfst ook aanwezig is aan de voet.

Het is een mooie heldere dag, we kijken onze ogen weer uit naar alle vormen en kleuren en niet in de laatste plaats de sneeuw.

We kijken naar de boeiende vormen, er zijn ontelbare stopjes op de Grossglockner Hochalpenstrasse, dus als je niet uitkijkt maak je zomaar 30.000 mooie foto’s 🙂

De Grossglockner High Alpine Road heeft ook een flinke stijging en als we naar de bergen kijken zijn dennenbomen niet veel meer dan wat groene strookjes geworden.

Op de voorgrond de mooie herfstkleuren in de bomen, op de achtergrond de prachtige besneeuwde bergen en strak blauwe lucht.

In die ruige omgeving wordt ook de sligerende weg goed zichtbaar, je ziet dan zo’n klein Dinky Toy in de ruimte. Zo nietig zijn we dus.

Hoe hoger we komen hoe ruiger de omgeving, bomen zijn meer en meer afwezig, rechts onder zie je nog net een stukje weg.

Gelukkig zien we af en toe een wagen door deze fraaie omgeving rijden, anders zou je vergeten hoe groot dit alles is.

We rijden naar het panorama punt, de Edelweißspitze is het hoogste punt van de Großglockner Hochalpenstraße. Op dit punt kun je 360 graden om je heen kijken. De weg naar het uitzichtpunt heeft 7 haarspeldbochten en het wegdek is gemaakt van kassei. De maximale helling is 14% en de top wordt door zeer veel motorrijders en fietsers gezien als einddoel.

Tegen het middaguur nemen we warme chocolademelk met een apfelstrudel, “lijkt’ een beetje op appelgebak maar dan meer laagjes. Maar sjemig wat een uitzicht tijdens de break, heerlijk warm binnen en buiten nauwelijks een graad of twee.

Na het gebakje en chocolademelk rijden we weer door het maanlandschap, elke stopje is super mooi, en dan doe ik de omgeving nog tekort!

Je ziet van die prachtige ruige vormen, kleuren en lijnen… genieten dus.

We zijn weer een flink stuk gestegen, in het midden onderin de foto zie je het restaurant nog in de foto, al is het in miniatuur.

De gele vlakken zijn fraai zo met de sneeuw erop, het lijkt wel wat op zebra strepen.

Zo van boven heb je een mooi zicht op de prachtige wegen, wat een fraaie route. Aan het einde van de middag parkeren we in het dorpje Zell am See en eten we een super lekkere schnitzel. Zo komt er langzaam aan een einde aan onze vakantie. De volgende dag zal meer een reisdag/slaapcamping en dan naar huis. Wat een mooie trip veel gezien en gedaan, veel gewandeld, wellicht dat ik met een paar weken nog wat overdenkingen plaats.