We hebben de wekker gezet, en deze gaat af rond half zeven in de ochtend..
Het doel is vandaag een Segway Tour van 80 minuten bij Cocoa Beach, we hebben een afspraak om kwart voor negen… Het is ongeveer anderhalf uur rijden, we gaan dus meteen uit bed, zetten een pot koffie, springen onder de douche.. en rond tien voor half acht rijden we richting Cocoa Beach..

We kunnen nog de keuze maken Miami of Daytona Beach maar dat doen we niet, het is nog schemer, we rijden door naar Cocoa Beach. We zijn tegen kwart voor negen bij het Hilton Hotel, daar hebben we afgesproken. De vriendelijke dame van de receptie, vraagt ons even plaats te nemen in de luxe bank. Hij… Raymond zal zo wel komen, na twintig minuten is hij er nog niet, en ik vraag of ze hem even wil bellen.. na drie keer bellen komt hij even om om kwart voor tien aan..

Ik had er een beetje de klere in, de Segway’s worden klaar gezet na wat vage excuses over het te laat zijn, ik vertel hem dat we al eerder op een Segway hebben gestaan, hij verteld dat we een private tour hebben, we zijn de enige vandaag. Ik denk dat hij om negen uur nog de hoop had op meer mensen , dan gaan we op weg.

Mijn slechte humeur vertrekt bij het rijden van de Segway, we hebben vakantie, en dit is best fun. We rijden een route door Cocoa en komen ook op de Boardwalk bij het strand.

Daar maakt Raymond even een foto van ons, met op de achtergrond de zee, hier zijn we op de helft en rusten we even uit. Het segwayen is niet vermoeiend maar als je 40 minuten op de Segway staat wil je ook wel even je benen strekken, en even lopen.

Na een tijdje gaan we weer op weg, en terwijl Mandy weg scheurt maak ik nog even snel een foto, we begonnen de rit met wat spetters en soms een beetje regen, gedurende de rit wordt het droog en laat het zonnetje zich lekker zien..

Op dat moment ben ik het uurtje wachten op de Ei”%@^# allang vergeten..

De rit maakt veel goed, al is dit voor ons wel heel bekend terrein..!!

Zeker als  we ineens bij Ron Jon voor de deur staan, of we er ook even naar binnen willen.. Nee dat willen we niet.  We scheuren nog wat rond niet duidelijk is waarheen. Dan gaan we terug naar het hotel de 80 minuten zitten erop.

We nemen afscheid van Raymond, wij rijden richting Melbourne maar de Zoo, vlakbij de ingang van Brevard Zoo zit een Denny’s daar gaan we ontbijten.

Het ontbijt is genoeg voor de hele week, we kunnen we er weer tegen. Parkeren is gratis bij de zoo, we zoeken een plekje, het is best druk op de parkeerplaats, maar we vinden een mooie plek voor de Nissan, die deze rit wel vreemd doet.

Binnen is het gezellig druk, er zijn veel locals,  er is veel te zien. Helaas is een giraffe bezig Mandy te versieren, en ze gaat er nog op in ook. Dan ben  ik natuurlijk kansloos, het enige wat ik kan doen is het vastleggen als bewijs voor later..

Wel is het een heel leuk gezicht, de giraffe die zo hoog komt, en om aandacht vraagt..

Later bleek dat je voer kon kopen, dus dat versieren zal wel loslopen… denk ik.

We lopen langs de vogels, altijd heel erg leuk, zeker de grote gekleurde Pino,s 😉

Een Hyacinth Macaw probeert mij te verleiden..  wat ook goed lukt met bekken trekken.
Ze hebben de ruimte hier, het is een dierentuin met allemaal loops. Dat houd in dat je een land inloopt bijvoorbeeld Afrika, en uiteindelijk weer uitkomt bij het begin van dit land, voordat je weer verder gaat naar een nieuw land,  je loopt dus geen standaard rondje.. in een keer, maar een  soort Ikea.. zo zie je alles,  wel erg leuk gedaan.

Ze hebben hier ook een soort Lori Landing, voor 1 dollar koop je een beker nectar, en voor je het weet heb je allemaal vrienden voor het leven. Het is erg leuk,  de kosten van 1 dollar voor de bekertjes is heel goedkoop. We doen dit nog een keer.. omdat het zo leuk is.

Een White Crested Turaco loopt de hele tijd nieuwsgierig achter mij aan, als ik op de grond zit komt ie heel dichtbij, maar niet op mijn hand, maar wel mijn hand aanrakend. Heel zachtjes maakt hij contact met zijn snavel.. Dan springt hij weer weg komt weer terug.. na een tijdje vind hij het genoeg.

Red Tailed Hawk…

Zo vermaken we ons heerlijk bij de vogels, en de vlinders, deze zijn snel weg, wel bleef er één zitten voor de foto, ik had alleen geen macro-lens mee.. jammer want foto momenten genoeg van de vlinders..

Alles is hier netjes geregeld, we lopen rustig verder, en als we bij restaurant komen koop ik een koud flesje cola uit de automaat. We checken hier de menu prijsjes voor het eten, nou dat is gewoon goedkoop te noemen.. 5 a 6 dollar voor complete menu’s in een Dierentuin.. dat valt reuze mee. Wij hebben echter nog geen honger..

Zelfs de wilde oei oei vogel kreeg ik voor de camera…

We lopen zo langs alle dieren van Alligator tot Tapir, wat heel aandoenlijk was dat we in  de kinderboerderij kwamen en daar kinderen bij de Lama’s zagen zitten en een verzorger met een gitaar in de hand engelse kinderliedjes zong… Dat zag er zo lief uit..

Daarna gaan we naar de uitgang, het was weer een leuke dag, we stappen in de auto richting Orlando. De Nissan krijgt onderweg weer kuren, een ratelend geluid bij het stuurhuis. Ik rij naar Alamo op MCO Airport, en na een inspectie zegt de heer alle spullen uit de auto te halen en dat ik een andere moet ophalen. Ik krijg een bonnetje in mijn handen gedrukt, en hij wijst de richting waar we naar toe moeten. Doe vooral rustig aan vergeet niets je hebt alle tijd meld hij.

Dit doen we en als we alles hebben, lopen we naar de booth, daar meld ik me bij een andere heer. Op zijn vraag of hij me kon helpen vertelde ik het hele verhaal. Ik geef hem het bonnetje en hij gaat het fixen… Vijf minuten later rijden op weg naar huis.. met weer een andere auto…

Een Ford Expedition …

Wanneer we thuiskomen maak ik een afspraak bij de Braziliaan..
We mogen om 8 uur komen, voor de rest luieren we wat, tegen kwart voor zeven kleden we ons om. Het Restaurant Nelore Churrascaria zit in Winter Park das niet naast de deur, dus we stappen kwart over zeven in de auto, en staan tegen achten op het parkeer terrein vlakbij. We betalen hier 5 dollar…

Het ligt in een nette wijk,  wanneer we binnen komen worden we netjes begroet, en naar ons tafeltje geleid. Het principe is precies als Texas de Brasil, je draait je plaatje naar groen en de mannen met de spies stoppen bij je tafel. Wanneer je niets wilt draai je hem naar rood… doe je dit niet blijven ze je vlees aanbieden ..

We hebben hier prima gegeten, en tegen halftien vertrekken we weer naar huis. Ik maak het blog af, Mandy zit nog wat op de Ipad…
Nu gaat bij ons langzaam het licht uit. Een vroege start, nog laat thuis… morgen doen we even helemaal niets … denken we..

Tot morgen.