De afgelopen 8 weken zijn voorbij gevlogen, bij thuiskomst zijn we na een week weer gaan werken.
Dat viel de eerste week gewoonweg niet mee, maar wanneer je een eigen bedrijf hebt werkt het nu eenmaal zo. Soms kreeg ik vragen of ik al liep, maar een onderbeenbreuk gaat helaas niet zo snel. Zowel mijn scheenbeen als kuitbeen waren/zijn gebroken. Volledig normaal en pijnvrij gebruik van het been kan al gauw 3-6 maanden of soms nog langer duren. Zeker het aangroeien van een scheenbeen gaat heel langzaam. Er is een pen tussen de knie en enkel geplaatst waardoor ik wel met krukken kan lopen, de eerste weken met 20 kg leunend op mijn voet. Na week zes langzaam na geleide van pijn mag ik steeds meer gewicht op de voet zetten tijdens het lopen.
De meeste tijd loop ik nog steeds met krukken, hoewel ik in huis me prima red zonder inmiddels. Twee keer in de week fysio doet een hoop, door het ongeval is in het buitenste meniscus een scheurtje ontstaan waardoor de knie niet helemaal wil strekken. Dit gaat vanzelf over, geduld dus.
Het onderbeen is behoorlijk gehavend uit de strijd is gekomen. Na de operatie is er een pen geplaatst, hierdoor kon ik direct beginnen met lopen, daardoor ontstaat er geen stijfheid in de gewrichten. De eerste 4 weken tot 20 kg belasten en langzaam meer, dat gaat ondertussen vrij goed en kan ik er volledig op staan.
Wanneer we weer thuis kwamen van het werk was er altijd Akuma, de kat van de buren. Deze trouwe vriend is er eigenlijk altijd wel een paar uur per dag.
Zo vlogen de dagen voorbij… met de trouwe vriend.
De caravan stond weer bij de boer met het fijne uitzicht.
En genoten we van wat we wel konden doen.
Door de fysio ging fietsen heel goed, dus konden we lekker de duinen in.
Zo fietsen we veel tot aan de kwal en terug naar de camping +- 20 a 25 km, dat ging en gaat perfect met fietsen inmiddels.
Afgelopen zondag brachten we ons Fendtje naar de stalling, en zit het kampeerseizoen er voor dit jaar op.
Morgen vliegen we naar Orlando, daar zullen we in eerste instantie bijkomen van een pittige periode van werken en revalidatie. De krukken moeten nog mee, lange stukken lopen zonder krukken is nog niet mogelijk, rondom huis zal prima gaan. We kijken ernaar uit om even niet veel te doen dan zwemmen en wat fietsen. We gaan het per week bekijken, wie weet loop ik wel aan het einde van de vakantie. Dat is een mooi doel. We verblijven weer in de villa van Chelsea, dus dat is bekend terrein.
Indrukwekkende foto’s van de breuk en de pen in het bot. Gelukkig gaat het al een stuk beter en fijn dat fietsen al heel goed gaat. Zwemmen met een lekker zonnetje erbij is vast ook goede fysiotherapie.
Hoop dat de reis voorspoedig is gegaan, maar dat lees ik vast in het volgende blog.
Ach hoe lief, de kat van de buren. Dat ligt dan een stuk fijner he?
Behoorlijke breuk ja, ik hoop dat je goed herstelt en niet teveel restklachten krijgt/houdt.
Fijn dat jullie ook nog op de camping konden genieten, en het fietst daar zo prachtig, in de buurt van de kwal, hier ook favoriet.
Fiets weleens van Heiloo naar Heemskerk (daar woont vriendin van mijn vader) en neem vaak de route door de duinen.
Nu lekker in Florida, heerlijk dat jullie weer in hetzelfde huis konden. Enjoy!
Een heftige periode achter de rug. Gelukkig wel altijd met jullie zo bekende optimisme en nu heerlijk even bijkomen op een vertrouwde plek. Heel veel plezier!
Jeetje wat een heftige periode na de val en helaas als nadeel van zelfstandig ondernemer “moet” je meteen weer aan de bak….gelukkig gaat het goed met revalideren en ben je erg positief ingesteld. Nu lekker samen even de rust pakken in Florida en ik ga het allemaal weer volgen….alvast een goede reis.
Sterkte Rick! Goed om te lezen dat jullie weer in Florida zijn.
Veel plezier daar, maar dat lukt wel.
Hey Rick stay safe mate, and enjoy your time in Chelsea’s villa